تعیین الگوی بهینه تخصیص تسهیلات بانکی به کمک منطق فازی با لحاظ شرایط ریسک (مطالعه موردی: تسهیلات اعطایی بانک کشاورزی تهران)

یکی از مهمترین وظایف بانک‌ها تخصیص تسهیلات و اعتبارات مالی به مشتریان برای انجام فعالیت‌های مختلف اقتصادی می‌باشد. بانک‌ها نهاده سرمایه را در قالب تسهیلات بانکی ارائه می‌دهند و تلاش دارند حداکثر مطلوبییت را از این کار کسب نمایند. این پژوهش قصد دارد تا با طراحی یک الگوی تصمیم‌گیری که مبتنی بر فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP)، برنامه‌ریزی ریاضی و منطق فازیست، مدیران و برنامه‌ریزان بانکی را در تخصیص بهینه تسهیلات و اعتبارات بانکی به متقاضیان آن در بخش‌های مختلف اقتصادی یاری نماید، به گونه‌ای که ضمن در نظر گرفتن قیود و محدودیت‌های پیش روی بانک، بیشترین مطلوبیت نصیب بانک گردد. تحقیق حاضر برای دوره زمانی 87-1382 بر روی بانک کشاورزی-تهران انجام شده است. نتایج‌ تحقیق حاکی از آن است که الگوی فعلی تخصیص اعتبارات و تسهیلات بانک کشاورزی به زیر بخش‌های مختلف بهینه نبوده و نیاز به تعدیل در مقدار تسهیلات اعطایی به بخش‌های مختلف دارد. بر اساس نتایج، اولویت بانک در تخصیص منابع می‌بایست در مرتبه اول به بخش صنایع وابسته به کشاورزی و در نهایت به بخش‌های باغبانی، منابع طبیعی، طیور و ماشین‌آلات کشاورزی تغییر یابد. همچنین، نتایج نشان می‌دهد که در تخصیص بهینه منابع هزینه فرصت بانک در ارائه تسهیلات به بخش‌های مختلف متقاضی تسهیلات، صفر می‌باشد.